Cerebellar Ataxia is een neurologische ziekte, die vaak voor komt binnen ons ras.De eerste tekenen van de ziekte verschijnen meestal tussen de leeftijd van 3 en 5 jaarbij lijders. Symptomen zijn evenwichtsverlies, moeilijk coördinatie en vallen tijdens het hoofd schudden. De ziekte is progressief en er is geen genezing voor. Wanneer deze honden niet meer in staat zijn te wandelen, enkel met herhaaldelijk vallen en opstaan, makende eigenaren meestal de moeilijke keuze hun hond te laten euthanaseren.

Ataxia is een erfelijke ziekt. Dit betekend dat een hond die 2 gebrekkige copies (1 van elke ouder)van het gemunteerde gen krijgt, de ziekte kan ontwikkelen.Ataxia is eenvoudig te testen doormiddel van een DNA test af te laten nemen door een dierenarts. In Frankrijk is er een gespecialiseerd lab die deze testen uitvoerd.

Er zijn 3 uitslagen mogelijk:

– Ataxia vrij (deze hond zal de ziekte nooit ontwikkelenen/of doorgeven)

– Ataxia drager (deze hond zal de ziekte nooit ontwikkelen, maar zou hem wel eventueel kunnen

doorgeven als hij/zij gefokt wordt met een andere drager van dit gen)

– Ataxia lijder (deze hond zal de ziekte ontwikkelen en kan hem ook mogelijk door geven)

Onderstaande tabel geeft aan wat bij de verschillende combinaties de kansen zijn voor ieder

pup om vrij/drager of lijder te zijn..

Zoals U in boven staande lijst kunt zien is het volledig veilig om met twee ataxia vrije honden te fokken. Dit heeft ook absoluut onze voorkeur. Maar ook met een ataxia vrije en een ataxia drager kan men fokken zonder dat er zieke pups op de wereld komen. Wij zijn daar zeker niet op tegen, een ataxia drager kan zeer veel andere gezondheids/gedrags voordelen hebben. Ter verbetering van het ras kan het zeker dan een meerwaarde zijn zonder dat er zieke pups geboren worden.

HD is een door erfelijke factoren en uitwendige invloeden bepaalde ontwikkelingsstoornis van deheupgewrichten. Sommige honden ondervinden hiervan ernstige hinder en kunnen gaan manken. Er zijn echter ook honden met HD die daarvan geen last lijken te hebben. In het algemeen kan men stellen: hoe beter de heupen van de ouder dieren, hoe kleiner de kans dat de nakomelingen HD zullen ontwikkelen. Het is in geen geval een garantie dat nakomelingen van negatief beoordeelde honden ook negatief zullen zijn; de kans is alleen groter.

Met name het eerste levensjaar dient men zeer voorzichtig om te gaan met het belasten van de hond. De botten zijn nog niet volledig volgroeid en overbelasting kan HD in de hand werken. HD wordt officieel getest aan de hand van een röntgenfoto van de heupgewrichten. Deze foto’s worden door een dierenarts gemaakt en ter beoordeling opgestuurd naar Sint Hubertus. Deze geeft het certificaat uit met de resultaten.

Het HD onderzoek is voor alle American Staffordshire Terriërs die vanaf 1 juli 2008 voor de fok ingezet worden verplicht in Belgie. De minimale leeftijd voor dit onderzoek is 12 maanden.

Honden met HD/A en HD/B resultaat mogen gebruikt worden voor de fok, honden met HD/C mogen alleen gebruikt worden mits ze gefokt worden met een hond met HD/A of HD/B resultaat. Voor honden met HD/D en HD/E resultaat is het verboden om ermee te fokken. Tegenwoordig kunnen honden met HD een prima pijnloos leven hebben. In een aantal gevallen is het zelfs te genezen. Belangrijk hierbij is een goed behandelplan. De behandeling berust onder andere op medicatie, beweging, voeding, chirurgie.    

Het ED onderzoek richt zich op 4 verschillende aandoeningen van het ellebooggewricht, die echter allen op den duur tot deformatie van het gewricht en kreupelheid kunnen leiden. Het zijn ontwikkelingsstoornissen van met name het kraakbeen in gewrichten die onder invloed van erfelijke en andere factoren ontstaan.

Sommige honden kunnen hiervan op jonge leeftijd reeds ernstige problemen ondervinden. Bij andere zullen pas op latere leeftijd de ernstige misvormingen in het gewricht aanleiding zijn tot kreupelheid.

ED wordt officieel getest aan de hand van een röntgenfoto van de ellebooggewrichten. Deze foto’s worden door een dierenarts gemaakt en ter beoordeling opgestuurd naar Sint Hubertus. Deze geeft het certificaat uit met de resultaten.

De ED test is niet verplicht bij de American Staffordshire Terrier. De officiële test kan pas plaats vinden op een leeftijd van 18 maanden.

De volgende uitslagen zijn mogelijk:

Vrij

Grens geval

Graad 1

Graad 2

Graad 3

In het algemeen kan men stellen: hoe beter de ellebogen van de ouderdieren, hoe kleiner de kans dat de nakomelingen ED zullen ontwikkelen. Het is in geen geval een garantie dat nakomelingen van negatief beoordeelde honden ook negatief zullen zijn; de kans is alleen groter.

De behandeling van ED hangt ondermeer af van de aard en de ernst van de afwijking, de ernst van de klachten, de leeftijd van de hond en eventueel aanwezige (complicerende) artrotische veranderingen. Vaak is een chirurgische behandeling nodig. Artrose zelf is niet chirurgische te behandelen, wel de oorzaak.

Bij honden komen hartafwijkingen vrij vaak voor. Hart afwijkingen kunnen erfelijk, aangeboren of verkregen zijn. Vooral oudere honden hebben vaak last van een lekkende hartklep of een afwijking aan de hartspier.

Om een erfelijke afwijking te voorkomen kan men een echografie laten maken van het hart. Hiermee wordt het hart bekeken met een echograaf. De grote van alle kamers wordt gemeten. Er wordt ook gekeken of er vernauwingen of lekkages zijn.

De verschijnselen van hartziekten kunnen in het begin heel gering zijn en daarom moeilijk te herkennen. Naarmate de tijd verstrijkt kunnen de symptomen echter ernstiger worden. Deze verschijnselen treden op omdat vocht zich ophoopt of omdat de vitale organen niet worden voorzien van het bloed en dus zuurstof.

Symptomen kunnen zijn:

– Lusteloosheid

– Slechte eetlust

– Gewichtsverlies

– Zware ademhaling

– Hoesten

– Zwakte

– Flauwvallen

– Opgezette buik

Neem ingeval van deze symptomen altijd contact op met Uw dierenarts voor nader onderzoek.

Grasallergie:

Dit is waarschijnlijk de meest voorkomende allergie bij de Amstaff. De symptomen zijn kleine rode plekjes, meestal op de buik. Het is een seizoensgebonden probleem (meestal in het voorjaar). De meeste amstaffs groeien hier vanzelf over heen zodra ze genoeg weerstand hebben opgebouwd. De hond zal er zelf ook weinig tot geen last van hebben. Een agressieve behandeling doet dan meer kwaad dan goed. Alleen bij ernstige gevallen is het nodig om in te grijpen.

Voedselallergie:

Bij veel problemen wordt dit al gauw aangewezen als de onderliggende oorzaak. Helaas wijst men dan niet naar de granen en mais in de voeding, die de weerstand van veel honden ondermijnen, maar naar een allergie voor bepaalde eiwitbronnen (bijv. Kip).

Hypo-allergeen voer is dan een eerste stap in de behandeling, maar hypo-allergeen voer elimineert niet de granen en mais, maar de eiwitten in dit voer zijn kunstmatig dermate kapot gemaakt dat het lichaam ze niet meer herkent. Het gevaar van deze methode is dat deze eiwitten door deze eigenschap als vrije radicalen door het lichaam reizen, en een verhoogde kans op tumoren kunnen geven.

Demodex:

De demodex mijt is een externe parasiet die alle honden in principe met zich mee dragen. Zij krijgen deze op zeer jonge leeftijd overgedragen, op latere leeftijd vind normaal geen besmetting meer plaats. De hond heeft een natuurlijke weerstand die de populatie van deze parasiet op een laag peil houdt. Vermindering van die weerstand kan een vermeerdering van de parasiet tot gevolg hebben die tot problemen leidt.

Het duidelijkste symptoom zijn haaruitval, rode huid, soms pigmentatie (donkere kleuring) en schilfering. De oorzaak van dit probleem ligt altijd in de weerstand en de beste behandeling is dan ook gericht op het herstellen van de weerstand en liefst niet op het bestrijden van de parasiet zelf.

De gebrekkige weerstand kan een aantal oorzaken hebben:

– Erfelijk, dit is de meest hardnekkige vorm en het moeilijkst te bestrijden

– Leeftijd, dwz dat de weerstand zich nog aan het opbouwen is en nog niet voldoende op peil

is (zoals bij kinderziektes). Bij jonge honden kan het dan ook, bij beperkte klachten, het beste zijn niets te doen en af te wachten of de weerstand van zelf op een peil komt waarbij de klachten verdwijnen.

– Hormoonwisselingen (Bijvoorbeeld bij de loopsheid)

– Ander aandoeningen zoals een infectie, allergieen, enz, die de algemene weerstand ondermijnen.

– Externe oorzaken zoals slechte voeding, medicijngebruik (antibiotica)

Manieren om de weerstand te ondersteunen:

– Goede voeding

– Probiotica

Slechts als de situatie erg verslechterd kan het nodig zijn terug te vallen op middelen die de parasieten zelf doden. Deze middelen zijn echter zeer giftig en hebben daardoor weer een negatieve invloed op de weerstand van de hond.